Se idę se pójdę

Bo kiedy się dusisz i tchu ci brak, gdy życie cię rypie bo ma tak

gdy bliźni nie musi a szpilę ci wbije

bo łatwiej się żyje

gdy drugi ma wyje.

Tak idę se, idę.

Podziwiam promenadę.

Słońce przesyła całusy po gołych gałęziach.

Ludzie.

Jesteśmy tacy dobrzy w swoich własnych snach

nie-Pańscy święci wściekle zacięci.

Tyle jadu posyłamy w pakietach

obwstążkowanych elegancko.

Cacy, normalnie

tylko wyć się chce.

Pójdę znowu poranną promenadą.

Powoli. Spokojnie. Dostojnie.

Zanim dostanę następny pakiet

Zanim  w cholerę to wszystko poślę.

Bo kiedy tchu ci brak

i człowieka obok.