Sie mam

Oj, się mam. Alik był wyskoczył na chwilę i wicie co? To, co zawsze. Zbiegowisko. Zostałam oskarżona we własnym będąc oknie o niedbanie o Alika i obojętność wobec niego. Ja, która cały ciężar, a przynajmniej znaczny, związany z Alikiem, przejęłam bohatersko, jestem stawiana pod murem, bo Alik wyskoczył przez okno i przez kilka minut wałęsał się po chodniku. Kurna, jakieś babsko przyczepiło się bezceremonialnie, próbując mnie odpytywać z tego, co kot je i te pe i że, w takim razie, skoro żre to gówno, jak się wyraziła, Royal Canin hyperallergenic, 120 zł za 2,5 kg, to kot jest mi obojętny i może jest mu potrzebny inny dom.

No ludzie. 

Lekarz co tydzień, kuracja, pilnowanie, by jadł, co może a babsko wie lepiej. Mam zmieniać lekarza, bo kto jak kto, ona wie lepiej.  Następnym razem nie odpuszczę. Chyba, chociaż z nikim przez całe długie już życie, nie stawałam do gównoburzy w sądzie, teraz tak skończę. Bo, jak wiadomo, są na świecie prawa zwierząt ale są też prawa człowieka. Więc będę się bronić, jak ktoś mnie nęka.

No, ale ja nie o tym chciałam. Otóż Zięciu czasem mi wrzuci jakiegoś mema. W związku z tym, przypomniała się mi historyjka sprzed kilkunastu lat. Żadna ściema.

Ambro będąc kilkulatkiem ruchliwym ponad miarę, wylądował ze mną i swoim rodzeństwem u dziadków, czyli moich Rodziców. A tam szopa taka zarąbista jest, polanka drewniane  w niej i, co najważniejsze, siekiery. Siedzimy se w domu a ten, że koniecznie pobiegać na dworze chce. No, dobrze - mówię.

TYLKO ANI WAŻ SIĘ POD SZOPĘ I RUSZAĆ SIEKIERY.

I tak se siedzimy. Kawka. Miło. Raptem drzwi się, po około dziesięciu minutach, otwierają i Ambro z bladą wchodzi miną, patrzy na mnie przerażony a z palców sika krew. O, nie. polanko go uderzyło i ranę ciętą głęboko wyżłobiło. Tylko patrzę, czy palce odcięte. Wygląda, że nie. Szybko z Dziadkiem do auta i na pogotowie. Ten tam na stole u chirurga wrzeszczy i się gnie a tamten go szyje. Prawie odcięte ale dało rady. Raju...

A oto i memik, od Zięcia  przesłany. Całkiem, całkiem, adekwatny:)