Wesołe

Nie. Nic nie musi być wesołe.

Biblia na stole nie gwarantuje wesołego życia. Biblia pod ręką, używana systematycznie, czyni życie hardcorem. Stawia tamy, blokuje ścieżki. Po ludzku miłe w dotyku i pożądane sytuacje, każe odrzucać. Prześwietlić przez sito prawdziwych motywacji. Każe odwrócić stęsknione oczęta cielęcia i pójść w ciemną drogę dorastania. Odmawiania sobie przyjemności, które z natury rzeczy utrzymując błogostan, hamują rozwój.

Kluczową kwestią w procesie rozwoju jest nieustanna konfrontacja. Siebie, z sobą,  co czyni codzienność codzienną batalią. I to z sobą samym,  z własnym oporem przed własnym odbiciem w lustrze. Czynienie rachunku sumienia. Dźwignięcie  prawdy o sobie, jaka wyłania się z uczciwej autorefleksji. Przyjęcie i przeżycie wstydu. To są sytuacje dla ludzi leniwych nie do zniesienia. Będą oni  raczej szukać uzasadnienia dla utrzymania stanu rzeczy, który daje pozór sensu i, co kluczowe, nie stawia wymagań. I można tak się, na tym walcu błogostanu, przeturlać przez całość czasu, zamieniając trójwymiar potencjałów w dwuwymiar  zdeptanej materii. Taki efekt końcowy nie może jednak rościć sobie pretensji do  zachowania właściwości i jakości bytu niepłaskiego.    Tylko rzeczywisty wysiłek nad bezwładem własnych skłonności do złego, czyni   taką jakość osiągalną. Jakość, która gwarantuje przemianę.  Człowiek kąsany realnymi trudnościami, uczy się siebie. Dowiaduje się o sobie rzeczy, których by nie zrozumiał, gdyby poprzestał na   obróbce wygodnych złudzeń, niewymagających konfrontacji z prawdą.   Całe nacje i  populacje  rekomendują właśnie ułudę,  dając rozliczne pseudoprzykłady na wystarczalność fikcji, jaką jest życie w matriksie.

 Prawdziwe życie bazuje na prawdzie.

My jednak weszliśmy w zbiorowy, jak nie totalny,  sen, zaprojektowany przez demiurgów zainteresowanych naszym niedorozwojem. Nie chcą nas ludźmi, istotami myślącymi i zdolnymi do ofiary z siebie w imię uzasadnionej racji. Chcą nas bezmyślnymi kopiami modelu reagującego wyłącznie na wygenerowane przez nich potrzeby. Sen trwa i pochłania kolejne generacje. Powszechnie. Wszędzie. Zasypiamy w rytm  kuszących melodii, których podprogowym przekazem jest totalne poddanie się  a owocem uśpienie i uniezdolnienie człowieka do życia w człowieczeństwie.

 Mają nas prawie w garści. 

Połóż Biblię na stół. Otwórz. Daj sobie czas. Bagno przepłynie i tak. Nie musi, nie musi z tobą. I nie musi ze mną.