Brady zgłupiał

Brady uchodził w swoich oczach za mędrca, 

a przynajmniej, za mądrzejszego niż przeciętna.

Nie to, że wielce wykształcony był, a był

ale swoje o wykształciuchach skminił.

Wykształciuchy ślizgają się po powierzchni

jakby do niej totalnie przylgnęli.

Nie pozwala im to na własny wysiłek

więc tak ślizgają się i tyle.

Nie dowiadują się więcej

bo się im po prostu nie chce.

I tak, zdani na samo-olśnienie

czekają, razem z Beckettem.

Brady zrozumiał, że to grono nie dysponuje propozycją do rozważenia.

Że nic tam nie ma.

Poszperał po własnych korzeniach 

i myśl ludzką zgłębił od pra-dnia.

Szukał długo po zawiłych traktach ludzkiego błądzenia

i doszedł do sedna.

Nie ma spoczynku w tym świecie iluzji

i nie ma w nim  samym celu.

Brady rozgląda się zdziwiony

Jak wykształciuch z powierzchni zrzucony.

Zapytać nikogo, odpowiedzieć nikomu.

Więc Brady pójdzie dzisiaj do domu

pogubiony.

Może jutro cud się zdarzy.

Bo bez cudu Brady nie da rady.