I dobrze

Taka szara pora roku jak ta

Tak przygnębia z deka 

Ptaki dawno odleciały w dal

by tę szarość przeczekać

Nie tak człowiek jak ptak ma

Musi iść w szarość co dnia

I wykrzesać skądinąd sens

Skoro jest on i co jest jest

Tak se więc idę co dnia

I se tę rzekę oglądam

I zanim dojdę gdzie muszę

se z rzeką pogaduszę

Więc ona mi rzecze mądrze

że szaro to dobrze

i że jak błękit zawita

będę ze wszystkim kwita.